Sapun i od zlata, ali uvek zlata vredi

Brend ručno rađenog sapuna Khan Al Saboun koji su kreirale Bader Hassen & Sons, fabrika sapuna u Tripoliju u Libanu, proizvodi luksuzne sapune, ali njihov najskuplji proizvod nudi se samo posebnim gostima i značajnim ličnostima: Sapun od zlata (sadrži 17 grama zlata od 24 karata, nekoliko grama dijamantskog praha, čisto maslinovo ulje, organski med, datule). Prvi put napravljen je napravljeni 2013. godine, kao jedinstveni poklon prvoj dami Katara. Najskuplji sapun na svetu sadrži zlato i dijamantski prah i po navodima košta 2.800 dolara. Iako je ovaj luksuzni proizvod grube teksture zbog dijamanta i zlatnog praha, proizvođač tvrdi da ne šteti koži. Tvorci još poručuju da to nije samo najskuplji sapun na svetu, već ima psihološki i duhovni efekat na čoveka.

A, tehnološka kompanija iz Redinga, Bullitt, predstavila je prošle godine prvi antibakterijski telefon na svetu – CAT S42. Proizvođač planira da antibakterijsku opciju predstavi i na drugim uređajima – S52 (400 eura) i S62 (650 eura). Kako je saošteno, S42 ne ubija bakterije i viruse (uključujući COVID-19), već sprečava patogene da se razmnožavaju. Efekat se postiže zahvaljujući srebrnim jonima ugrađenim u materijal, tokom proizvodnje, piše Daily Mail. Bullitt tvrdi da Biomaster tehnologija smanjuje količinu bakterija za 80 posto u roku od 15 minuta, kao i 99 posto u periodu od 24 sata. Otporan je na vodu (dubina do 1,5 metara), kao i na udarce i padove, zahvaljujući kućištu od nerđajućeg čelika, te u skladu sa referencama isti se može i "kupati" sapunicom.

Znači, sapun je neophodan i pored vode najčešće upotrebljivan "objekat". Svojevremeno, kada je nastajao smatrao se luksuzom, a danas bi trebalo da je isti oslobođen PDV-a, jer je neophodan. Jedan hemičar iz 19. veka rekao je da se po potrošnji sapuna može tačno proceniti bogatstvo i kulturni razvoj svakog naroda. 

Jedan od prvih opširnih recepata za izradu sapuna pronađen je u jednoj zbirci iz 12. veka. Od tada do sada recept, osnovni, se nije mnogo promenio, jer hemijski procesi to ne dozvoljavaju. Razlika je samo u trendu: ranije su se koristili sapuni rađeni toplim postupkom, danas su prihvaćeniji oni rađeni hladnim postupkom. No i dalje je, gototo, pravilo da se na jugu Europe sapun obično pravi od maslinovog ulja, dok se u hladnijim podnebljima proizvođači sapuna koriste loj. Ima zapisa i da se sa izradu sapuna koristilo i riblje ulje. Ono što je uz masti i ulja neophodno da bi se sapun napravio jeste lužina, koja se vekovima pravila od pepela određenih biljaka, između ostalih i od morskih trava. U Španiji se spaljivanjem biljke slanice dobijao pepeo koji se mešao s domaćim maslinovim uljem. Tako je nastajao vrlo kvalitetan beli sapun - kastiljski sapun. Nauka je omogućila sapundžijama "čistiji" i lakši posao. Te je tako u 18. veku jedan francuski hirurg i hemičar otkrio kako se od obične kuhinjske soli može dobiti lužina. Kasnije su hemičari otkrili kako se od jake slane otopine može dobiti kaustična soda (natrijum hidroksid), koja se i danas koristi u izradi sapuna.